1. Listy słówek

W ostatnich tygodniach przed egzaminem warto jeszcze raz przejrzeć tematyczne listy słówek. Uczniowie mogą:

• spersonalizować gotową listę, zakreślając różnymi kolorami słowa, które znają bardzo dobrze, oraz te, które jeszcze muszą powtórzyć,
• stworzyć listę słówek z lukami dla kolegi/koleżanki,– wybrać z listy trzy słowa, z którymi ułożą zwroty, trzy, z którymi ułożą zdania, oraz trzy, których użyją w wiadomości tekstowej do kolegi/koleżanki,
• uzupełniać listy brakującymi wyrazami.

Do tego zadania wykorzystaj listy słówek znajdujące się w Zeszycie ćwiczeń na stronach 58-84.

2. Testowanie w parach

Jeżeli nie wykorzystałeś jeszcze wszystkich testów z podręcznika, poproś uczniów, aby w ramach powtórki:

• uzupełnili test w parach,
• wykonali sami zadania testowe, a następnie sprawdzili testy koledze/koleżance,
• po uzupełnieniu zadań wybrali dwa z nich i ułożyli takie same dla kolegi/koleżanki.

3. Strategie egzaminacyjne

Przed egzaminem omów z uczniami listę DOs and DONT’s. Poproś uczniów, aby zdecydowali, które z podanych strategii są pomocne, a które nie. Możesz dodać inne elementy do podanej listy.

• Jeżeli dobrze znasz dany typ zadania, nie musisz czytać polecenia.
• Zanim oddasz swoją pracę, uważnie przeczytaj wszystkie odpowiedzi, sprawdzając ich poprawność.
• W zadaniach wielokrotnego wyboru nie musisz czytać wszystkich opcji odpowiedzi, jeżeli jesteś pewien, która jest poprawna.
• Jeżeli nie jesteś pewny swojej odpowiedzi, lepiej pominąć to zadanie.

4. Praca w domu czy na lekcji?

Dobrze skonstruowany podręcznik pozwala szybko i łatwo podzielić materiał na pracę klasie i pracę indywidualną w domu. Na samodzielne powtórki po lekcjach wybieraj zadania:

• zamknięte – na czytanie i słuchanie ze zrozumieniem,
• sprawdzające znajomość środków językowych,
• powtarzające słownictwo i struktury gramatyczne.

Do pracy w klasie pozostaw zadania oparte na komunikacji, które pomogą uczniom przećwiczyć powtórzone środki językowe w kontekście.

5. Przedegzaminacyjna checklista #1

Siedem tygodni przed egzaminem zapytaj uczniów, czy potrafią:

• zaproponować koleżance/koledze wyjście na dyskotekę szkolną,
• opisać dwóch członków swojej rodziny,
• opowiedzieć o swoim ulubionym serialu/filmie,
• opisać swój pokój,
• zapytać o drogę do stacji metra.

6. Budowanie dobrych nawyków

W ostatnich tygodniach przed egzaminem uczniowie powinni jak najwięcej zapisywać – to da im poczucie pewności na egzaminie. Aby pomóc uczniom przygotować się do tego i budować pewność siebie:

• zapisz na tablicy początki zdań i poproś, aby uczniowie je dokończyli,
• poproś o ułożenie i zapisanie dialogu,
• zadawaj pytania związane z tematem rozdziału i daj uczniom czas na zapisanie odpowiedzi.

7. Sprawdzanie prac

Częstym błędem popełnianym przez uczniów jest oddawanie prac bez przeczytania odpowiedzi i naniesienia poprawek. Warto pokazać uczniom, że odpowiednia korekta pomoże im uniknąć tracenia cennych punktów.

Ćwiczenia, które pomogą uczniom zbudować nawyk sczytywania i korekty swoich prac, to:

• sprawdzanie odpowiedzi kolegi/koleżanki przed oddaniem testu,
• przeczytanie całej strony z zeszytu ćwiczeń kolegi/koleżanki i poprawienie błędów,
• regularne robienie zadań polegających na poprawianiu błędów w zdaniach.

8. Strategiczne pisanie

Dla większości uczniów tworzenie wypowiedzi pisemnej zaczyna się od tłumaczenia punktów z polecenia na język angielski. Wykorzystaj ten nawyk i poproś uczniów, aby:

• przetłumaczyli punkty w parach,
• sporządzili listę 8–10 słówek, które mogą się przydać w tworzeniu wypowiedzi,
• zamienili punkty z zadania na pytania, które zadadzą koledze/koleżance.

9. Zadania z luką

W uzupełnianiu tekstu bardzo pomocne może okazać się tłumaczenie jego fragmentów na język polski. Taka technika nie tylko podnosi świadomość językową ucznia, lecz także jest doskonałą strategią egzaminacyjną.

10. Przedegzaminacyjna checklista #2

Cztery tygodnie przed egzaminem zapytaj uczniów, czy potrafią:

• zapytać kolegę/koleżankę, co lubi robić w zimowe wieczory,
• streścić w dwóch zdaniach przeczytany tekst,
• przetłumaczyć trzy dowolne zdania z tekstu,
• podziękować koledze za pomoc w odrabianiu pracy domowej,
• wymienić nazwy sześciu: zawodów, urządzeń elektronicznych, gatunków zwierząt, dyscyplin sportowych.

11. Podkręcanie śrubki

Aby tuż przed egzaminem podnieść nieco poziom trudności, wypróbuj zadania sprawdzające:

• znajomość funkcji językowych: udzielanie dwóch różnych, poprawnych językowo, odpowiedzi na pytania,
• znajomość środków językowych: uzupełnianie luk w tekście dwoma lub trzema brakującymi wyrazami,
• rozumienie tekstów pisanych: dopisywanie do podanych pytań wielokrotnego wyboru dodatkowych (poprawnych) opcji.

Takie zadania pomogą uczniom wyjść ze strefy komfortu, przez co w pewnym stopniu imitują stres egzaminacyjny.

12.Powtórki w formie zabaw

Wypełnianie kolejnych arkuszy z testami w ferworze przedegzaminacyjnej gorączki niekoniecznie pomoże uczniom poprawić wyniki. Wprost przeciwnie, taka forma pracy może uświadomić uczniom braki w wiedzy i kompetencjach. Aby budować u uczniów pozytywne nastawienie do ich pierwszego w życiu egzaminu, ostatnie dni przed sprawdzianem warto poświęcić na gry językowe, które pomogą powtórzyć materiał, jednocześnie wpływając na uczniów motywująco.

Kup karty Don't Say It! w sklepie online

sprawdź nasze zestawy w aplikacji Quizlet

2. Wszyscy razem! (cała klasa)

Nauczyciel przygotowuje jakiś dzwonek (np. hotelowy) i czyta trzy słowa widniejące pod słowem głównym, a uczniowie próbują odgadnąć, o jaki wyraz chodzi. Jeśli nie wiedzą, nauczyciel może dodać od siebie jeszcze maksymalnie trzy słowa (podaje je pojedynczo w określonych odstępach czasowych). Jeśli mimo tego uczniowie nie zgadną, o jaki wyraz chodzi, nauczyciel uderza w dzwonek (co oznacza przejście do kolejnego wyrazu), odkłada kartę na bok i zadaje kolejną zagadkę. Na koniec gry wraca do słów, które nie zostały odgadnięte, i prosi uczniów, by zapisali je w zeszycie, podając do nich swoje trzy słowa.

3. „Unitowa” powtórka (pary / małe grupy)

Nauczyciel wybiera karty ze słownictwem z danego działu. Uczniowie mają przed sobą otwarty słowniczek znajdujący się w Repetytorium Ósmoklasisty. Nauczyciel zapisuje na tablicy kilka słów głównych z kart, natomiast uczniowie zapisują w zeszytach po dwa–trzy słowa ze słowniczka pasujące do wyrazu głównego lub inne kojarzące się z nim. Po upływie określonego czasu wybrani uczniowie podchodzą do tablicy i dopisują swoje słowa pod słowem głównym.

4. Rysowane rzeczowniki (grupy cztero- lub pięcioosobowe)

Nauczyciel wybiera karty, na których w słowach głównych znajdują się rzeczowniki. Do tablicy podchodzi jedna osoba z pierwszej grupy i „rysuje” wyraz (może rysować też słowa zakazane). Zadaniem grupy jest odgadnięcie w określonym czasie, o jaki wyraz chodzi. Jeśli odgadną zagadkę, otrzymują dwa punkty, jeśli nie, nauczyciel daje szansę pozostałym grupom (mogą uzyskać jeden punkt).

5. Pionowo czy poziomo? (praca indywidualna)

Nauczyciel wrzuca karty do pudełka/torby. Uczniowie podchodzą do biurka i losują kartę, z której wybierają dwa–trzy słowa główne. Ich zadaniem jest zapisanie wyrazów w pionie lub poziomie w zeszytach, a następnie dopisanie do poszczególnych liter słów rozpoczynających się na określoną literę (z danego działu), np. B – bride, E – earrings, L – lazy, T – tie.

6. Blef czy nie? (cała klasa)

Nauczyciel losuje kartę i zapisuje na tablicy słowo główne. Podaje definicję słowa, ale niekoniecznie tego zapisanego na tablicy. Zadaniem uczniów jest powiedzenie: Yes/No lub True/False. Jeśli nauczyciel blefował, uczniowie muszą podać prawidłową definicję słowa.

7. Kapuściane słowa (grupy cztero- lub pięcioosobowe)

Nauczyciel rozdaje uczniom po jednej karcie. Uczniowie zapisują słowa główne oraz te, których nie mogą wypowiedzieć na głos, na kartkach formatu np. A5. Następnie wszystkie kartki zgniatają w taki sposób, by powstała papierowa kapusta. Nauczyciel włącza muzykę, a uczniowie przerzucają między sobą powstałą kulę. Kiedy muzyka milknie, osoba, u której wylądowała „kapusta”, odwija pierwszy liść i… gra w Don’t Say It!

8. Szybka akcja

Nauczyciel czyta uczniowi jedno słowo główne. Jego zadaniem jest podanie trzech wyrazów dodatkowych kojarzących się z tym słowem. Jeśli uczeń nie zna odpowiedzi, dane słowo przechodzi na ucznia siedzącego obok. W rolę nauczyciela mogą wcielać się też uczniowie.

9. Don't Say It! gramatycznie (pary)

Uczniowie losują po dwie karty na parę, a następnie układają zdania ze słowami zakazanymi z wykorzystaniem omawianych na zajęciach zagadnień gramatycznych.

10. Don't Say It! po polsku (pary / trzyosobowe grupy)

Każda osoba z pary/grupy otrzymuje kartę i nikomu jej nie pokazuje. Zadaniem uczniów jest wytłumaczenie słowa głównego bez używania trzech zakazanych wyrazów, ale w języku polskim. Odpowiedzi powinny być podawane po angielsku.

1. MEMORY (1 talia na parę lub max. 4 osoby)

Z talii kart dzieci wyciągają kartę bez pary („Piotrusia”) i rozkładają pozostałe karty przed sobą obrazkami do dołu. Zadaniem uczniów jest odkrywanie kart po dwie w celu znalezienia par. Dzieci nazywają każdą kartę. Wygrywa osoba, która odkryje największą liczbę par.

2. TABLICOWE MEMORY (1 talia na całą klasę)

Podobnie jak w poprzedniej wersji, z talii należy wyciągnąć „Piotrusia”. Nauczyciel rozwiesza 24 karty grafikami do tablicy (używa magnesów). Dzieci podchodzą parami do tablicy, odkrywają karty i nazywają je. Zadaniem klasy jest odkrycie największej liczby par, mając np. 12 podejść do tablicy (jeśli w klasie jest 24 uczniów: analogicznie - jeśli w klasie jest 30 uczniów - 15 podejść do tablicy). Za każde podejście bez odkrycia pary, dzieci wykonują jakieś polecenie, np. Close your eyes and touch your partner's nose.

3. BUTELKOWY „PIOTRUŚ” (1 talia na całą klasę)

Uczniowie siadają w kole na dywanie. Na środku koła nauczyciel kładzie butelkę, a wokół niej rozkłada karty „Piotruś" obrazkami do dołu i prosi wybranych uczniów, by zakręcili butelką. Dzieci odkrywają karty, które „wyznaczyła" butelka, następnie mówią, co się na nich znajduje/podają zdanie i zostawiają je odkryte. Kiedy któreś dziecko wylosuje parę do innej, odkrytej wcześniej karty, to odkłada tę parę na bok, a cała klasa zyskuje punkt. Jeśli butelka „wyznaczy" kartę „Piotruś", to wszyscy wykonują jakieś zadanie. Zabawa może trwać, aż wszystkie pary zostaną zebrane. Uwaga: w tej zabawie butelka może „wyznaczać" te same karty kilka razy.

4. ZAKODOWANY „PIOTRUŚ" (1 talia na całą klasę)

Nauczyciel rysuje na tablicy planszę do kodowania wg wzoru, a następnie w każdym wolnym polu przyczepia magnesami wszystkie karty. Uczniowie podzieleni są na dwie drużyny. Ich zadaniem jest podawanie współrzędnych kart naprzemiennie, a po odkryciu nazywanie ich. Jeśli uczniowie odkryją „Piotrusia", nauczyciel daje drużynie jakieś dodatkowe zadanie do wykonania. Wygrywa drużyna, która poda najwięcej prawidłowych odpowiedzi.

5. POKAZYWANY „PIOTRUŚ" (1 talia)

Dzieci siedzą w kole, a nauczyciel w środku rozkłada karty obrazkami do dołu. Prosi pierwsze dziecko, by wybrało jedną kartę, ale nikomu jej nie pokazywało. Zadaniem ucznia jest przedstawienie tego, co zobaczył za pomocą gestów. Pozostali uczniowie próbują odgadnąć, co znajduje się na karcie.

6. LOSOWANA PARA (1 talia na całą klasę)

Nauczyciel wkłada do pudełka „Piotrusia" i 12 pojedynczych kart. Pozostałe 12 rozkłada w rzędzie na dywanie. Zadaniem uczniów jest losowanie po jednej karcie z pudełka, a następnie opisanie jej w taki sposób, by pozostali uczniowie mogli dobrać parę leżącą na dywanie do opisywanej karty. Jeśli odpowiedzą prawidłowo, kładą kartę pod jej parą na dywanie. Jeśli nie, karta trafia z powrotem do pudełka. Jeśli uczeń wylosuje „Piotrusia", cała klasa wykonuje jakieś zadanie, a następnie „Piotruś" wraca do pudełka. Zabawa kończy się wtedy, kiedy wszystkie karty z dywanu będą miały dobraną parę.

7. PIOTRUSIOWA GRA PLANSZOWA (1 talia dla każdej grupy)

Nauczyciel dzieli klasę na grupy max. 4-osobowe, a każdej z nich daje talię kart, pionki i kostkę do gry. Dzieci układają karty grafiką do dołu, tworząc planszę do gry w kształcie koła. Jedną kartę wyznaczają jako START. Zadaniem uczniów jest poruszanie się po planszy o tyle oczek, ile wypadnie na kostce, a następnie odkrywanie kart i podawanie nazwy tego, co znajduje się na nich (lub tworzenie zdań, opisywanie obrazka itd.). Uczniowie poruszają się po planszy, dopóki nie odkryją wszystkich kart.
Uwaga: uczniowie mogą stawać na tych samych, odkrytych już, polach, dzięki czemu będą powtarzać np. słownictwo (drilling).

8. „PIOTRUŚ" DZIELI NA PARY (1 talia przy 24 osobach w klasie)

Nauczyciel wyciąga z talii „Piotrusia", a pozostałe karty rozdaje uczniom. Uczniowie spacerują po klasie, podchodzą do siebie i zadają pytanie poszukując swojej pary. Jeśli osoba, którą zapytały, nie ma tej samej karty, podchodzą do kolejnej osoby i zadają to samo pytanie. Kiedy znajdą swoją parę, siadają do ławek lub na dywanie (w zależności od tego, co zaplanował nauczyciel w ramach kolejnego ćwiczenia).

9. POSŁUCHAJ DOKŁADNIE (1 talia na całą klasę)

Nauczyciel rozkłada karty na dywanie, a obok kładzie packi na muchy. Prosi pierwszych uczniów, by wzięli packi i dokładnie posłuchali tego, co mówi. Nauczyciel podaje opis jednej karty, a zadaniem uczniów jest uderzenie karty, o której jest mowa. Następnie kolejni uczniowie trzymają packi i słuchają tego, co mówi nauczyciel.

10. OPISZ SWOJE KARTY (2 talie kart)

Uczniowie pracują w parach. Nauczyciel rozdaje po 2-3 różne karty każdej parze. Zadaniem dzieci jest przygotowanie jak największej liczby słów, które znają i które kojarzą im się z danym obrazkiem. Uczniowie piszący zapisują swoje pomysły na kartkach lub w zeszytach. Dzieci mogą korzystać ze słowniczków, które znajdują się w podręcznikach.

1. Szybka piłka (pary/grupy wieloosobowe)

Jeden uczeń czyta trzy wyrazy Forbidden words, a drugi ma maksymalnie trzy sekundy na odgadnięcie słowa głównego.

2. Bingo Forbidden words (cała klasa)

Nauczyciel rozdaje każdemu uczniowi po jednej karcie, a następnie, korzystając z przygotowanej wcześniej listy słów, podaje ich definicje. Ważne jest, żeby słowa były wybierane w przypadkowej kolejności. Uczeń, którego wyrazy zostaną zdefiniowane przez nauczyciela, krzyczy: Bingo! Osoba, która wygrywa pierwszą turę, przejmuje rolę nauczyciela w następnych rundach.

3. Nasze nowe Forbidden words

Nauczyciel pisze na tablicy słowo główne oraz Forbidden words. Pracując w parach, uczniowie mają za zadanie dopisać do każdego słowa głównego trzy kolejne Forbidden words. Następnie uczniowie szukają pary, która ma dokładnie taki sam zestaw nowych Forbidden words.

4. Zakazane przymiotniki/rzeczowniki itd. (pary›czwórki)

Podobnie jak w ćwiczeniu 3., nauczyciel pisze na tablicy słowo główne oraz Forbidden words. Pracując w parach, uczniowie mają za zadanie dopisać do każdego słowa głównego trzy kolejne Forbidden words. Tym razem jednak nauczyciel określa, jakie to mają być części mowy, np. przymiotniki, rzeczowniki, czasowniki. Nauczyciel może też wprowadzić zasadę, że jedno z nowych Forbidden words musi być rzeczownikiem, jedno czasownikiem, a jedno przymiotnikiem. Następnie uczniowie szukają pary, która posiada dokładnie taki sam zestaw nowych Forbidden words.

5. Zakazane ABC (pary)

Podobnie jak w ćwiczeniu 3., nauczyciel pisze na tablicy słowo główne oraz Forbidden words. Pracując w parach, uczniowie mają za zadanie dopisać do każdego słowa głównego trzy kolejne Forbidden words. W tej wersji gry uczniowie muszą napisać słowa na trzy kolejne litery alfabetu, pozostawiając uczniom wybór, które to będą litery.

6. Szóstki Forbidden words (pary/grupy wieloosobowe)

Po wielokrotnym użyciu gry, kiedy uczniowie znają już dobrze Forbidden words, nauczyciel skorzysta z Forbidden words podanych przez uczniów w trakcie ćwiczeń 3., 4., 5. Aby usprawnić pracę, należy na poprzedniej lekcji poprosić uczniów, by nowe słowa napisali na żółtych karteczkach typu Post-it notes. Następnie nauczyciel nakleja te karteczki na odpowiednie karty Forbidden words. Na następnych zajęciach podczas gry w Forbidden words uczniowie opisują słowo główne, używając nie trzech, a sześciu słów Forbidden words.

7. Zakazane historie (pary›czwórki)

Uczniowie w parach piszą miniopowiadanie składające się dokładnie z 50 wyrazów. Słowo główne jest tytułem opowiadania, a uczniowie nie mogą użyć w nim żadnego ze słów Forbidden words. Ważne jest, żeby na kartce, na której napisane jest opowiadanie, nie znajdował się jego tytuł. Następnie opowiadanie jest przekazywane do przeczytania kolejnej parze, która musi odgadnąć, jaki ono ma tytuł. Jeżeli uczniowie w tej parze nie potrafią odgadnąć tytułu opowiadania, otrzymują kartę Forbidden words, na której jedno ze słów głównych jest poszukiwanym tytułem i stanowi podpowiedź.

8. Domino Forbidden words (grupy trzyosobowe)

Uczniowie grają w grupach trzyosobowych.Każdy uczeń otrzymuje trzy karty oraz, dodatkowo jedną kartę, którą kładzie na stole. Uczniowie układają historię, tworząc zdania z wyrazami głównymi. Każda osoba musi stworzyć dwa zdania – pierwsze musi zawierać jedno z dwóch słów głównych z karty leżącej na stole, a drugie jedno ze słów głównych z kart, które otrzymał uczeń. Następnie, na wzór gry w domino, uczeń przykłada kartę, z której wykorzystał słowo główne, do karty leżącej na stole. Należy to zrobić w taki sposób, żeby karty stykały się użytymi słowami głównymi. Kolejny uczeń powtarza procedurę, z tym że może użyć tylko jednego z tych słów, które znajdują się na końcu łańcucha tworzonego przez karty Forbidden wordspołożone na stole. Dodatkowo każda kolejna osoba, dokładając nowe elementy historii, musi powtórzyć tworzoną wspólnie historię od początku.

9. Czas(y) Forbidden words (pary/grupy wieloosobowe)

Uczeń musi zdefiniować słowo główne, używając trzech Forbidden words, ale każdego z nich powinien użyć w zdaniu w innym czasie gramatycznym, np. pierwsze w wybranym czasie przeszłym, drugie teraźniejszym, trzecie przyszłym.

10. Zakazane pytania (grupy czteroosobowe)

Uczniowie grają w grupach czteroosobowych. Jeden uczeń losuje kartę do gry w Forbidden words i wybiera jedno ze słów kluczy. Każda z pozostałych osób musi zadać mu pytanie, w którym zobowiązana jest użyć jednego z Forbidden words. Uczeń, który wybrał słowo klucz, odpowiada na pytania. Po trzech pytaniach kolejny uczeń wybiera słowo klucz z wylosowanej karty i inicjuje nową rundę, która jest rozgrywana od początku.